Kansere dair

Bu fotoğraftaki güleç yüzlü kızımız binlerce kanser hastası çocuğumuzdan sadece biri.
Bunu söylemek doğru mu bilmiyorum ama üniversitedeki bazı boş zamanlarda hastaneye onkoloji servisine ziyarete gidiyorum.
Bunu şu yüzden söylüyorum.
Inanın orada sadece yetişkinler yok. Konuştuğum çocukların neredeyse tamamı 12 yaşın altında.
Sizden ricam onları unutmayın.
Herşeye para bulan bu Devlet altında Ferrarisi olan futbolcuya milyonlarca lira dökmekten geri durmayan Devletimiz o insanların şu güleç kızımızın da dahil birçok ilacını karşılamıyor.
Bir kız çocuğunun saçlarını kaybetmesi ne demek bilir misiniz?
Bu durum onları ne kadar üzüyor bir bilseniz.
Yalvaririm ayırın bir gününüzü gidin yanlarına alın çikolataları oyuncakları verin ellerine konuşun.
Lanet sigaralara verdiğiniz paraları hesap edip biraz para ayırın yılda bir kez olsa bile.
Gözükmüyorlar toplumda parklarda oynayamıyor yuzemiyor hatta insanlardan kaçıyorlar.
Okula gidemeyenler de cabası.
Bir kez olsun ziyaret edin aileleriyle muhabbet edin gönüllerini alın.
Bir çocuğun kalbini kazanmaktan daha önemli birşey yok şu hayatta görün.
Ve alın çocuklarınızı yanına.
Hanı şu hayattan sürekli nefret eden 10 yaşında depresyon sahibi ve hiçbirşeyi beğenmeyen çocuklarınızı.
Onlarda bilsinler bu hayatın hala yaşanmaya değer olduğunu.
Gittiğimde hala gözlerinde umudu görüyorum ben bu çocukların.
Yaşama direncini görüyorum hiçbirimiz de yok o direnç.
Gidin bir kez olsun yanlarına başlarını okşayın.

Inanın çok sevinecekler sizi görünce.
LOSEV in çalışmalarını takip edin katılmaya çalışın.
Göreceksiniz hayat daha bir anlamak kazanacak onlar güldüğünde.
Umut olun o çocuklara...