Delirme Hakkı

Eskiler deliler için gönül yorgunu dermiş.
Hepimiz gönül yorgunuyuz ama hangimiz delirdigimizi kabul eder.
Ve Oğuz Atay ın şu cümlesi:
"Delirmek albayim. Kimbilir ne kadar guzeldir.Düşünsene aklın yok bir kere. Zaten benim başıma ne geldiyse bu aklım yüzünden geldi."

Belki hiç duymadınız ama Avrupanın Klasik dönemdeki en büyük düşünürü olan Pascal henüz 32 yaşında akli dengesini kaybetmenin eşiğine gelmiş ama "Çağının en büyük düşünürü" olmuştur.
Cemil Meriç Jurnal de artık düşünmenin bile kendisini yordugunu söyler.
Tevfik Fikret ise oğlu Haluk'a yazdığı mektupta şöyle seslenir:
"Ezeli bir şifadır aldanmak Haluk."der

Bakın çevrenize hepimiz aldanmayı tercih ettik.Çünkü derdimiz şifa bulmak derde talip olmak değil.
Dusunmeyelim okumayalim ve sorgulamayalim.
Eğer bunların en hafifini dahi bir kere yaparsanız artık eskisi kadar mutlu olamazsınız
Zira okumak başlı başına derttir. Dert sahibi olmak için okur insan.
Insanlar görüyoruz çevremizde hayattan mutsuzlar hepsinin ise ortak bir derdi var.
Biz buna geçim derdi dini diyoruz Ismet Özel in deyimiyle.
Acı cekmediler fikirleri dolayısıyla yargilanmadi ve damga yemediler. Ama dertliler. Geçim derdi denen kahpe puta inanarak.
Herşeyi yaparlar bunun için. Kendilerini yönetenleri bile buna göre seçtiler.
Sonra seçtikleri idarecilerin yaptıkları yolsuzluklara rüşvete sitem ettiler. Haysiyetsizce ve ahmakça.

Ben bana sunulan bu düzeni reddediyor ve delirme hakkını elimde bulundurmaktan şeref duyuyorum.
Aldanmak denilen sahte sifadan istemiyorum.
"Az ağlıyoruz Dünya bu yüzden çok kirli."der Zarif şair.
Ben bu söze güveniyorum...